‘Ik wil bouwen aan mijn nieuwe leven in Nederland’

In de gezellige eengezinswoning van Leylo in Groenlo staat de koffie al op tafel voor het bezoek. In de kast ligt speelgoed en er hangt knutselwerk van haar kinderen die op school zijn. Na enkele jaren in het azc in Winterswijk, woont Leylo hier nu bijna een jaar. Eerst alleen met haar 5-jarige zoon en sinds afgelopen voorjaar is ook haar 9-jarige dochter overgekomen uit Somalië. “Het is een lang verhaal met heel veel stress, pijn en verdriet”, verzucht Leylo. 

Paniek en gevaar

De Somalische ontvluchtte haar land omdat ze als opgeleid verpleegkundig laborant wilde werken, maar dat als vrouw niet mocht van de autoriteiten. Ze liep gevaar zelfs. Tot overmaat van ramp liet haar man haar ook in de steek. Zwanger van haar tweede kind vluchtte ze via Turkije naar Griekenland. Haar dochter bleef achter bij haar zus. 

In Griekenland leek alles in orde, maar verloor ze haar aanspraak op een woning. Dit omdat ze niet kon werken als hoogzwangere en later als alleenstaande moeder van een baby. Ze belandde op straat. Een Nederlandse vrouw bood tijdelijk hulp, waarna ze naar Nederland reisde en asiel aanvroeg. Leylo: “Toen mijn zus in Somalië overleed, raakte ik opnieuw in paniek vanwege mijn dochter. Nu zij hier bij mij is, heb ik eindelijk rust en kan ik vooruitkijken.”

Respect

Riham, die zelf met haar familie op 17-jarige leeftijd Syrië ontvluchtte, kent haar verhaal. Ze doet de opleiding Social Work op het Graafschap College en loopt stage bij de Gemeente Oost Gelre. 

“In mijn stage ondersteun ik nieuwkomers. Doordat ik Arabisch spreek is dat vaak heel handig op vluchtelingenspreekuren, onder meer in het azc. Via zo’n spreekuur kwam ik ook in contact met Leylo. Ze gaf aan behoefte te hebben aan wat hulp en gezelschap, omdat ze veel stress ervaarde. Ze heeft veel meegemaakt en ik had meteen respect voor hoe zij zich staande houdt. Eén keer per week ga ik bij haar langs. Dan help ik haar met taallessen, soms met administratieve zaken, en we praten veel. Het gaat echt over van alles, niet alleen over serieuze onderwerpen. Ontspanning is ook belangrijk, dus we kletsen net zo goed over kleding, winkelen en andere alledaagse dingen. Met de kinderen heb ik ook leuk contact. Zij zijn er vaak bij als ik er ben. En als het straks weer voorjaar wordt, gaan we vast ook vaker samen een wandeling maken.”

Werken

Leylo: “Het is altijd fijn als Riham er is. Soms maakt ze ook taalopdrachten voor mij, die we dan samen oefenen. Ik vind het allemaal heel interessant en leer graag. In april hoop ik mijn A2-examen te doen.” Ze laat haar studieboeken zien waaruit ze de Nederlandse taal leert en algemene kennis over de Nederlandse cultuur, geschiedenis en maatschappij. Riham: “Ik heb laatst ook wat oefeningen gemaakt om wat vaktaal uit de zorg te leren. Dat helpt haar straks misschien bij sollicitaties.” 

Leylo: “Ik wil heel graag werken, daarom heb ik gestudeerd. Het liefst ga ik aan de slag in mijn eigen vakgebied. Maar dat is nu nog iets te vroeg denk ik. Misschien kan ik eerst in de ouderenzorg beginnen. Ik help graag andere mensen.”

Bouwen

Tot die tijd grijpt ze alles aan wat op haar pad komt, want stilzitten is niets voor haar. Zo heeft ze contact met een kringloopwinkel, waar ze mogelijk als vrijwilliger aan de slag kan. “Als ik stilzit, ga ik piekeren over het verleden en dat helpt me niet. Ik wil in het hier en nu leven en bouwen aan mijn nieuwe leven in Nederland. Alles komt goed, zeggen ze hier vaak. Dat geloof ik nu ook. Ik ben zo dankbaar voor alles.” 

Riham ondersteunt haar waar ze kan en doet tegelijk waardevolle praktijkervaring op. Haar stage loopt tot de zomer, maar ook daarna wil ze een maatje blijven voor Leylo. “Absoluut. We kennen elkaar inmiddels behoorlijk goed. Ze zit in mijn hart en ik zal altijd voor haar klaarstaan.”

Tekst en fotografie: Ivo Hutten